Soufflé met kreeft of pistache

Met topkok Alain Ducasse kan je in Parijs alle kanten op.
Ik bedoel: als klant.
Je kunt peperduur en zeer uitgebreid eten bij Ducasse, je kunt heel eenvoudig en goed een broodje eten bij Ducasse, en je kunt zelfs chocola snoepen bij Ducasse.
Maar je kunt nu ook iets kiezen tussen die uitersten in.
Onder de Canopée, het nieuwe golvende dak boven Les Halles, staat sinds kort Champeaux.
Een 'brasserie contemporaine', noemt Ducasse het.
Je eet er goed, het is niet (heel) duur, de wijnkaart is mooi en uitgebreid, de bediening is voorbeeldig, er staan wat klassiekers op de kaart, en het is allemaal - interieur en gerechten - in een modern jasje gehesen.
De gerookte Schotse zalm is zalig, het rundvlees komt hier in 4 soorten op tafel, de crème brûlée is om je vingers bij af te likken, maar het pronkstuk van Champeaux vormen toch de soufflés.
Er staan drie hartige soufflés (kaas, asperges en kreeft) en drie zoete soufflés op de menukaart (cointreau/sinaasappel, pistache/caramel, chocola).
Proef ze!
___

LEUK: Het muur-grote aankondigingsbord, als in een treinstation, waar de aankomende en vertrekkende soufflés worden aangekondigd.
NIET LEUK: Dat je na een prima maaltijd thee bestelt en dan water krijgt dat naar chloor smaakt.
___

Champeaux
Forum des Halles, Porte Rambuteau

Ni muse, ni objet

Het had niet beter getimed kunnen worden, zou de cynicus zeggen.
In de maand dat de vicevoorzitter van de Assemblée zijn biezen pakt na een serie aantijgingen wegens seksuele geweld en intimidatie, wordt in Parijs het Féministival georganiseerd, een tweedaags festival met vrouwelijke kunstenaars, onder de noemer 'ni muse ni objet'.
Er is werk van een street-artist te zien, er wordt gezongen, gedanst en voorgedragen, er zijn films, concerten en er is een cabaret en een 'one-woman-show'.
En natuurlijk wordt er heel veel gepraat over vrouwen, vrouwen in de kunst, en misschien zelfs wel over vrouwen in de Franse politiek - voor en na het schandaal-Baupin.
___

VROEGER: De Parijse Kunstacademie liet pas eind 19e eeuw voor het eerste vrouwelijke studenten toe; bij het Philharmonisch Orkest van Wenen werden vrouwelijke muzikanten pas in 1997 toegelaten.
NU: Op het Féministival kan je je als vrouw laten fotograferen met je 'biologische, sociale of spirituele moeder'.
___

Le Féministival Wonder Women
La Bellevilloise, 19-21 Rue Boyer
28+29 mei

Een balzaal vol historie

Soms moet je een verboden weg inslaan om verstopte schoonheid te ontdekken.
Dus deed ik in Hôtel Intercontinental, naast Opéra, een deur open die gesloten moest blijven en stond toen middenin Le Salon Opéra.
En mijn mond viel open.
Deze balzaal uit 1862, ontworpen door architect Alfred Armand, is adembenemend.
De 14 meter hoge koepel, de immense kroonluchter, de zuilen, de spiegels, de ronde en halfronde ramen, de schilderingen, de ornamenten aan muren en plafonds, en ga zo maar door....
Victor Hugo en Sarah Bernhardt namen hier ooit deel aan banketten, recepties en dansfeesten.
En sinds die dagen is er hier niets veranderd - behalve dat een borstbeeld van Napoleon ooit werd vervangen door een borstbeeld van Marianne.
___

FOUT: In 1970 bestonden er plannen om deze zaal om te vormen tot een parking.
GOED: Daar werd door de minister voor Cultuur een stokje voor gestoken.
___

Hôtel Intercontinental Paris Le Grand
2 Rue Scribe

Soep met bamboe en veganistische kebab

Het is maar een kleine stap van Parijs naar Tokyo.
Om precies te zijn: in de Rue Mazarine, naast de Seine,  stap je binnen bij Kodawari Ramen en wordt je verwelkomd met een luidkeels 'Irasshaimase'!
En het is een belevenis, alsof je een Japanse stad binnenloopt, met een straat, met lampionnen en bamboe, en met een winkeltje hier en een winkeltje daar.
Maar Kodawari Ramen is een restaurant, een gloednieuw restaurant, met natuurlijk de befaamde noodle-soep, waar je veel en goed kan eten voor een zeer schappelijke prijs.
Oke, het is hier gezellig dus kan nogal eens rumoerig worden. Maar dat is het in Tokyo ook wel eens, toch?
En als je in Parijs fastfood met hipsters wilt combineren, ga dan eens langs bij het ook al gloednieuwe Super Vegan, aan de noordwest kant van Parijs: kebab, burgers en tajine, maar dan allemaal zonder vlees of dierlijke producten. En ook al voor een superprijs.
___

7 EURO: kost de 'super kebab avec frites' bij Super Vegan - en erna kan je uren zonder eten voort.
12 EURO: kost de 'jidori shio soba' bij Kodawari Ramen, de noodle soep met onder meer kip en bamboe.
___

Kodawari Ramen
29 Rue Mazarine
Super Vegan 
12 Rue Berzelius

De beroemdste concertzaal

Je hebt van die mythische concertzalen die iedereen kent en het meer dan 120 jaar oude (en vaak verbouwde) L'Olympia, vlakbij Place de la Madeleine, is er zo één.
Alle artiesten dromen ervan hier ooit op het podium te staan en alle artiesten die wereldster zijn, hebben er ook gestaan, van Jacques Brel die er in 1966 zijn afscheidsconcert gaf, via Edith Piaf en Barbara en de Rolling Stones en Black Sabbath, tot de Eagles of Death Metal die er in 2016 optraden na de bloedige aanslagen van 13/11.
Afijn, wie die geschiedenis eens aan zich voorbij wil laten trekken en wie eens achter de schermen wil kijken, kan er nu naar binnen, want in het complex is een tentoonstelling ingericht over de geschiedenis van L'Olympia. Met foto's, video's, kledingstukken en rekwisieten.
___

VERRASSEND 1: L'Olympia bood ook ooit een podium aan circusacts, was een "music hall" en deed dienst als bioscoop.
VERRASSEND 2: De hoofdzaal van L'Olympia met 2000 plaatsen is helemaal niet zo spectaculair als de mythische naam doet vermoeden.
___

L'Olympia. Hier, aujourd'hui, demain
Tot 15 juni
28 Boulevard des Capucines

De leukste, lekkerste minuscule coffee bar

Op het eerste oog is het klein en onopvallend.
Maar in werkelijkheid is het, euh, klein en supergoed.
Ten Belles is misschien wel de leukste en lekkerste minuscule "coffee bar" van Parijs, net naast Canal Saint-Martin.
En niet alleen omdat het er leuk uitziet en altijd gezellig is en 's morgens vroeg al zo lekker ruikt, en ook niet alleen omdat eigenaar Thomas Lehoux (opgeleid in Australië) zijn eigen koffiebonen brandt, maar mede omdat je hier ook geweldige scones, sandwiches en salades (en nog veel meer) eet.
Bij Ten Belles schuif je aan voor ontbijt of lunch, voor koffie, thee of tussendoortje, en je wordt nooit teleurgesteld (nou, misschien wel door de wachtrij van mensen die ook iets willen bestellen).
___

GOED: Ten Belles ontvangt ook tijdelijke gasten: speciale koffiebonen die bij uitzondering gebruikt worden.
FOUT: Om 17 uur gaan de deuren al dicht.
___

Ten Belles
10 Rue de la Grange aux Belles

Smaragden en flacons

Ja, ja, ik weet het: Parijs is de stad van de luxe.
Mode, parfum, noem maar op.
Maar in plaats van nou alweer de Avenue Montaigne af te lopen of de Bon Marché af te struinen, kan je je in Parijs ook verdiepen in de luxematerie, èn achter de schermen kijken.
Van Cleef & Arpels bijvoorbeeld heeft in Parijs zijn eigen ‘school’, gelegen aan het epicentrum van luxe: Place Vendôme, waar cursussen worden georganiseerd en waar één keer per maand lezingen worden gegeven over sieraden en edelstenen.
Deze week is het weer zo ver: een avond lang wordt er gepraat over de smaragden uit de legendarische Muzo-vallei in Colombia.
Schitterend.
En dan is er natuurlijk het nieuwe parfummuseum, van Fragonard, vlakbij Opéra Garnier.
Zalig.
Het museum zelf (foto) krijgt al volop lovende kritieken, vanwege de historische en mondiale reis die je er met je neus maakt, maar het parfumhuis bestaat dit jaar ook nog eens 90 jaar – en dat was aanleiding voor een ook al fraaie expositie: over een familiebedrijf dat geuren verkoopt.
Met flacons, met schilderijen en foto’s, met geparfumeerde handschoenen en met natuurlijk héél veel om te ruiken.
___

HELAAS: De avond over smaragden kost 60 euro entree.
HEEL GOED: De toegang tot het parfummuseum is gratis.
___

L’École Van Cleef & Arpels
31 Rue Danielle Casanova
Musée du Parfum
3-5 Square de l’Opéra Louis Jouvet
’90 ans de parfum’, nog tot 31 oktober

Kunstenaars, werk in uitvoering

Het meer dan 100 jaar oude Petit Palais, tussen de Champs-Élysées en de Seine, heeft een mooie tentoonstelling ingericht.
Over kunst, maar vooral over de schepping.
Ik bedoel: over hoe de kunstenaar aan het werk is.
Meer dan 400 foto's zijn tentoongesteld waarop je kunstenaars ziet die aan het werk zijn.
Van Picasso tot Koons en van Matisse tot Zadkine.
De artiest achter een ezel, in zijn/haar atelier. Dat is mooi en intiem.
Fotograaf Willy Maywald legde Giacometti vast (foto), 80 jaar geleden, in diens atelier in Montparnasse. 
___

TOULOISE-LAUTREC: is te zien hoe hij, zittend op een krukje, Au Mouli Rouge, La Danse, schildert in 1895.
CLAUDE MONET: is gefotografeerd rond 1920, staand in zijn huis in Giverny met in zijn hand een enorm palet en staand voor een doek dat al beschilderd is met bloemen.
___

Petit Palais, Dans l'atelier
Tot 17 juli

De tips van Zoé Félix

Actrice Zoé Félix is op en top Parisienne: ze woont hier (achter Bastille), werkt hier (nu in Théâtre Tristan Bernard) en ze gaat hier uit.
In Le Parisien vertelde ze over haar favoriete adressen in Parijs.
Hardlopen doet ze het liefst op die hoge spoorbaan waarvan een lang uitgestrekt park is gemaakt, met uitzicht over de stad: de 4,5 kilometer lange Coulée Verte, startend bij Bastille.
Haar geheime kledingadres: Alternatives, in de Marais, met tweedehands en vintage kleren. Maar dan dure merken tegen goede prijzen.
Haar vaste ‘eenvoudige’ eetadres: het klassieke Le Square Trousseau, achter Bastille, vlakbij haar huis, en bijna 100 jaar oud als traditionele brasserie.
Iets ‘minder eenvoudig’ eten en drinken met vrienden: Hôtel Providence, gebouwd in 1854 in noordoost Parijs, luxueus, klassiek-eigentijds, èn met bar en terras.
___

GEHEIM: Wat Zoé Félix niet vertelde in Le Parisien is dat ze met haar partner ook zelf een bar uitbaat, Le Rosie, naast de Sacre Coeur.
DEELS GEHEIM: Voor werkafspraken meldt Félix zich meestal in café-restaurant Le Fumoir, naast het Louvre: volgens haar ‘sober en elegant’, volgens ingewijden ‘hèt’ flirt-adres van Parijs.
___

Een culinaire topwijnbar

Pas drie maanden open, piepklein, een bar en wat krukken, fantastische wijnen, super lekkere hapjes en nu al een stortvloed aan positieve recensies.
Cave Paul Bert, ten oosten van Bastille, is te culinair om een wijnbar te noemen en te klein om een restaurant te noemen. Maar oh, wat eet en drink je hier lekker.
De dagschotel van 15 euro is prima en veelgevraagd, maar bij de tapas laat de Canadese chef Louis-Philippe Riel pas echt zien wat hij in huis heeft. Wij aten een gekookt ei (met truffel) en een wortel (slow roasted) en het was verbluffend.
De wijnen, die staan in lange rijen opgesteld: je zegt wat je lekker vindt, je krijgt een bodempje, je proeft en je kiest.
___

GOED: Topkwaliteit voor zeer betaalbare prijzen.
GRAPPIG: Eigenaar Bertrand Auboyneau heeft nog drie andere restaurants in dezelfde straat.
___

Cave Paul Bert 
16 Rue Paul Bert